Turystyka postrzegana jest jako jeden z ważniejszych sektorów gospodarki, który ma wpływ na życie mieszkańców i turystów. Istnieje wiele motywów podróżowania – czynników decydujących o podjęciu działań z zakresu przemieszczania się korzystania z różnego rodzaju atrakcji i infrastruktury.

Produkt turystyczny ma wiele różnego rodzaju definicji, które ewoluowały na przestrzeni wielu lat w oparciu o postęp i zachodzące w otoczeniu zmiany. Działania podejmowane przez badaczy rozwoju turystyki w Polsce zaowocowały między innymi powstaniem bogatej literatury.

A. Nowakowska rozumie produkt turystyczny jako: „dostępny na rynku pakiet materialnych i niematuralnych składników umożliwiających realizację celów wyjazdu turystycznego” (Panasiuk, 2008 s. 35). S. Medlik (1995, s 243.) z kolei uważa: produkt turystyczny sensu stricte – wszystko to, co turyści kupują oddzielnie (np. transport, zakwaterowanie) lub w formie pewnego zestawu pakietu usług, produkt turystyczny sensu largo – kompozycja tego, co turyści robią oraz walorów urządzeń i usług, z których w tym celu korzystają; z punktu widzenia turysty produkt turystyczny obejmuje całość przeżytego doświadczenia od chwili opuszczenia domu do chwili powrotu.

W związku z interdyscyplinarnym rozwojem, a także działaniami podejmowanymi przez teoretyków powstało sporo różnego rodzaju klasyfikacji. J. Kaczmarek, A. Stasiak, B. Włodarczyk (2010, s. 145), klasyfikują produkt turystyczny jako:

Produkt turystyczny prosty:

• usługa – każda usługa turystyczna np. hotelarska;
• rzecz – każde dobro turystyczne wiążące się z turystyką;

Produkt turystyczny złożony

• wydarzenie – charakteryzuje się on spójnością tematyczną i organizacyjną, konkretnym umiejscowieniem w czasie i przestrzeni oraz niecodziennością i wyjątkowością;
• impreza – są to co najmniej dwie usługi turystyczne, tworzące jednolity program i objęte wspólną ceną;

Produkt turystyczny przestrzenny.

• obiekt – produkt, gdzie dominuje jedna atrakcja (usługa) – dodatkowo funkcjonuje kilka usług uzupełniających dostępnych w jednym miejscu (obiekcie), dzięki czemu możliwe jest zaoferowanie odwiedzającym określonego zbioru korzyści sprawiających przyjemności lub pozwalających poszerzyć wiedzę, np. zamek, kościół, jaskinia pomnik przyrody;
• miejsce – charakteryzuje się konkretną lokalizacją o walorach turystycznych;
• szlak – składa się z szeregu miejsc lub obiektów związanych bądź połączonych nadrzędną ideą.

Produkt turystyczny już dawno wychodzi poza schemat i tradycyjne ujęcie, a coraz częściej odpowiada popytowi i jego kreacji w społeczeństwie. Bez wątpienia liczy się kreatywność i nowe miejsca na ziemi.

Art. powstał w ramach projektu pn. Społeczne Strategie Rozwoju Turystyki w ramach Rządowego Programu NOWEFIO. 

Tekst: Wiktoria Szewczyk

Źródła:

Medlik, S. (1995). Leksykon podróży, turystyki, hotelarstwa. Warszawa: PWN.

Panasiuk A. (red.) (2008). Gospodarka turystyczna. Warszawa Wydawnictwo Naukowe PWN.

Kaczmarek, J., Stasiak A., Włodarczyk B. (2010). Produkt turystyczny. Pomysł, organizacja, zarządzanie. Warszawa: Polskie Wydawnictwo Ekonomiczne.

Grafika – opracowanie własne.